Chapter 18

  Toe het Bildad, die Suhiet, geantwoord en gesê:  

--

  Hoe lank wil julle jaag agter woorde? Word verstandig, en daarna sal ons spreek.  

--

  Waarom word ons as vee gereken, is ons dom in julle oë?  

--

  Jy, iemand wat homself verskeur in sy toorn -- sal om jou ontwil die aarde verlate wees of 'n rots uit sy plek versit word?  

--

  Ja, die lig van die goddelose gaan dood, en die vlam van sy vuur bly nie flikker nie.  

--

  Die lig in sy tent word duisternis, en sy lamp bo hom gaan dood.  

--

  Sy geweldige treë word ingekort, en sy eie plan gooi hom omver.  

--

  Want hy raak in 'n net deur sy eie voete, en hy loop oor die vlegwerk van 'n vangkuil.  

--

  'n Vangnet gryp sy hakskeen, 'n strik hou hom vas.  

--

  'n Tou is vir hom verberg in die grond en 'n valstrik vir hom op die pad.  

--

  Verskrikkinge beangstig hom aan alle kante en jaag hom so ver as hy gaan.  

--

  Sy onheil het honger, en die ondergang staan gereed vir sy val.  

--

  Die eersgeborene van die dood verteer die lede van sy liggaam, hy verteer sy lede.  

--

  Weggeruk word hy uit sy tent, die voorwerp van sy vertroue; en dit laat hom aanstap na die koning van die verskrikkinge.  

--

  Daar woon in sy tent iets wat hom nie toebehoort nie; swawel word gestrooi oor sy woning.  

--

  Onder verdroog sy wortels, en bo verwelk sy tak.  

--

  Sy gedagtenis vergaan van die aarde af, en hy het geen naam op die wye veld nie.  

--

  Hulle stoot hom uit die lig in die duisternis, en uit die wêreld verjaag hulle hom.  

--

  Hy het geen kroos of nageslag onder sy volk en niemand wat oorbly in sy wonings nie.  

--

  Oor sy dag staan die mense van die Weste verskrik, en siddering gryp die mense van die Ooste aan.  

--

  Sekerlik, so gaan dit met die wonings van die kwaaddoener en so met die plek van hom wat God nie ken nie.  

--