| Chapter 2 |
1 |
post haec vero cum esset dies festus Domini et factum esset prandium bonum in domo Tobis --
|
2 |
dixit filio suo vade et adduc aliquos ex tribu nostra timentes Deum et epulentur nobiscum --
|
3 |
cumque abisset reversus nuntiat unum ex filiis Israhel iugulatum iacere in platea statimque exiliens de accubitu suo relinquens prandium ieiunus pervenit ad corpus --
|
4 |
tollensque illud portavit ad domum suam occulte ut dum sol occubuisset caute sepeliret eum --
|
5 |
cumque occultasset corpus manducavit panem cum luctu et tremore --
|
6 |
memorans illum sermonem quem dixit Dominus per Amos prophetam dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum --
|
7 |
cum vero sol occubuisset abiit et sepelevit eum --
|
8 |
arguebant autem illum omnes proximi sui dicentes iam huius rei causa interfici iussus es et vix effugisti mortis imperium et iterum sepelis mortuos --
|
9 |
sed Tobias plus timens Deum quam regem rapiebat corpora occisorum et occultabat in domo sua et mediis noctibus sepeliebat ea --
|
10 |
contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura veniens domum iactasset se iuxta parietem et obdormisset --
|
11 |
ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora insiderent super oculos eius fieretque caecus --
|
12 |
hanc autem temptationem ideo permisit Dominus evenire illi ut posteris daretur exemplum patientiae eius sicut et sancti Iob --
|
13 |
nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit et mandata eius custodierit non est contristatus contra Deum quod plaga caecitatis evenerit ei --
|
14 |
sed inmobilis in Dei timore permansit agens gratias Deo omnibus diebus vitae suae --
|
15 |
nam sicut beato Iob insultabant reges ita isti parentes et cognati eius et inridebant vitam eius dicentes --
|
16 |
ubi est spes tua pro qua elemosynas et sepulturas faciebas --
|
17 |
Tobias vero increpabat eos dicens nolite ita loqui --
|
18 |
quoniam filii sanctorum sumus et vitam illam expectamus quam Deus daturus est his qui fidem suam numquam mutant ab eo --
|
19 |
Anna vero uxor eius ibat ad textrinum opus cotidie et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat deferebat --
|
20 |
unde factum est ut hedum caprarum accipiens detulisset domi --
|
21 |
cuius cum vocem balantis vir eius audisset dixit videte ne forte furtivus sit reddite eum dominis suis quia non licet nobis ex furto aliquid aut edere aut contingere --
|
22 |
ad haec uxor eius irata respondit manifeste vana facta est spes tua et elemosynae tuae modo paruerunt --
|
23 |
atque his et aliis huiusmodi verbis exprobrabat ei --
|