| Hoofdstuk 15 |
1 |
En al de tollenaars en de zondaars naderden tot Hem, om Hem te horen. --
|
2 |
En de Farizeen en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen. --
|
3 |
En Hij sprak tot hen deze gelijkenis, zeggende: --
|
4 |
Wat mens onder u, hebbende honderd schapen; en een van die verliezende, verlaat niet de negen en negentig in de woestijn, en gaat naar het verlorene, totdathij hetzelve vinde? --
|
5 |
En als hij het gevonden heeft, legt hij het op zijn schouders, verblijd zijnde. --
|
6 |
En te huis komende, roept hij de vrienden en de geburen samen, zeggende tot hen: Weest blijde met mij; want ik heb mijn schaap gevonden, dat verloren was. --
|
7 |
Ik zeg ulieden, dat er alzo blijdschap zal zijn in den hemel over een zondaar, die zich bekeert, meer dan over negen en negentig rechtvaardigen, die de bekeringniet van node hebben. --
|
8 |
Of wat vrouw, hebbende tien penningen, indien zij een penning verliest, ontsteekt niet een kaars, en keert het huis met bezemen, en zoekt naarstiglijk, totdat zijdien vindt? --
|
9 |
En als zij dien gevonden heeft, roept zij de vriendinnen en de geburinnen samen, zeggende: Weest blijde met mij; want ik heb den penning gevonden, dien ikverloren had. --
|
10 |
Alzo, zeg Ik ulieden, is er blijdschap voor de engelen Gods over een zondaar, die zich bekeert. --
|
11 |
En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen. --
|
12 |
En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed. --
|
13 |
En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht,levende overdadiglijk. --
|
14 |
En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden. --
|
15 |
En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden. --
|
16 |
En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien. --
|
17 |
En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger! --
|
18 |
Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u; --
|
19 |
En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen. --
|
20 |
En opstaande, ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hemom zijn hals, en kuste hem. --
|
21 |
En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden. --
|
22 |
Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan devoeten; --
|
23 |
En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en vrolijk zijn. --
|
24 |
Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn. --
|
25 |
En zijn oudste zoon was in het veld; en als hij kwam, en het huis genaakte, hoorde hij het gezang en het gerei, --
|
26 |
En tot zich geroepen hebbende een van de knechten, vraagde, wat dat mocht zijn. --
|
27 |
En deze zeide tot hem: Uw broeder is gekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond weder ontvangen heeft. --
|
28 |
Maar hij werd toornig, en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit, en bad hem. --
|
29 |
Doch hij, antwoordende, zeide tot den vader: Zie, ik dien u nu zo vele jaren, en heb nooit uw gebod overtreden, en gij hebt mij nooit een bokje gegeven, opdatik met mijn vrienden mocht vrolijk zijn. --
|
30 |
Maar als deze uw zoon gekomen is, die uw goed met hoeren doorgebracht heeft, zo hebt gij hem het gemeste kalf geslacht. --
|
31 |
En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe. --
|
32 |
Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden. Lukas 16 --
|