Hoofdstuk 19

  Maar Job antwoordde en zeide:  

--

  Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?  

--

  Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.  

--

  Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.  

--

  Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;  

--

  Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.  

--

  Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.  

--

  Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.  

--

  Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.  

--

  Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.  

--

  Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.  

--

  Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.  

--

  Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.  

--

  Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.  

--

  Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.  

--

  Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.  

--

  Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.  

--

  Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.  

--

  Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.  

--

  Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.  

--

  Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.  

--

  Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?  

--

  Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!  

--

  Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!  

--

  Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;  

--

  En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;  

--

  Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.  

--

  Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.  

--

  Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij. Job 20  

--