Chapter 102

   O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.  

--

   Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.  

--

   Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.  

--

   Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.  

--

   Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.  

--

   I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.  

--

   Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.  

--

   Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.  

--

   Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.  

--

   Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.  

--

   Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.  

--

   Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.  

--

   Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.  

--

   Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.  

--

   Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,  

--

   kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.  

--

   Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.  

--

   Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,  

--

   sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,  

--

   për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;  

--

   me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,  

--

   kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t`i shërbyer Zotit.  

--

   Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.  

--

   Kam thënë: "O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.  

--

   Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;  

--

   ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t`i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.  

--

   Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.  

--

   Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje".  

--