Chapter 22

   Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?  

--

   O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.  

--

   Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.  

--

   Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.  

--

   Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.  

--

   Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.  

--

   Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,  

--

   duke thënë: "Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do".  

--

   Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.  

--

   Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.  

--

   Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.  

--

   Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;  

--

   ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.  

--

   Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.  

--

   Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.  

--

   Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.  

--

   Unë mund t`i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.  

--

   Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.  

--

   Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.  

--

   Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.  

--

   Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m`u përgjigje.  

--

   Unë do t`u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.  

--

   Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.  

--

   Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.  

--

   Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t`i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.  

--

   Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.  

--

   Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.  

--

   Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.  

--

   Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.  

--

   Pasardhësit do t`i shërbejnë; do t`i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.  

--

   Ata do të vijnë dhe do t`i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.  

--